μονόπολος

-η, -ο

φυσ.

1. αυτός που αποτελείται από έναν μόνο πόλο

2. φρ. («μαγνητικό μονόπολο»)

φυσ. υποθετικό μαγνητικό σωματίδιο αποτελούμενο από έναν μόνο πόλο, βόρειο ή νότιο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. (magnetic) monopole < mono- (πρβλ. μον[ο]-*) + -pole (< πόλος)].